Tytuł: Gapcio i Czupurek. KamyczekAutor: Anna JełłaczycCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/543-gapcio-i-czupurek-kamyczek

Tytuł: Gapcio i Czupurek. Kamyczek Autor: Anna Jełłaczyc Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/543-gapcio-i-czupurek-kamyczek" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/543-gapcio-i-czupurek-kamyczek</a>

BP #284 - Gapcio i Czupurek. Kamyczek

Tytuł: Jak dobrze mieć takiego Tatę Autor: ReniaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/1647-jak-dobrze-miec-takiego-tate

Tytuł: Jak dobrze mieć takiego Tatę Autor: Renia Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/1647-jak-dobrze-miec-takiego-tate" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/1647-jak-dobrze-miec-takiego-tate</a>

BP #283 - Jak dobrze mieć takiego Tatę

Tytuł: Takie sobie bajeczkiAutor: EunikaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/4019-eunika

Tytuł: Takie sobie bajeczki Autor: Eunika Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/4019-eunika" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/4019-eunika</a>

BP #282 - Takie sobie bajeczki

Tytuł: Izulka i wilczy lasAutor: IwonaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/2683-izulka-i-wilczy-las

Tytuł: Izulka i wilczy las Autor: Iwona Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/2683-izulka-i-wilczy-las" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/2683-izulka-i-wilczy-las</a>

BP #281 - Izulka i wilczy las

Tytuł: Bracia MiesiąceAutor: Elzbieta JonesCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/1965-bracia-miesiace

Tytuł: Bracia Miesiące Autor: Elzbieta Jones Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/1965-bracia-miesiace" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/1965-bracia-miesiace</a>

BP #280 - Bracia Miesiące

Tytuł: Po drugiej stronie InternetuAutor: MarlenaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/4498-internet

Tytuł: Po drugiej stronie Internetu Autor: Marlena Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/4498-internet" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/4498-internet</a>

BP #279 - Po drugiej stronie Internetu

Tytuł: Bazyl i niespodzianka urodzinowaAutor: MyloberryCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/4388-bazyl-i-niespodzianka-urodzinowa

Tytuł: Bazyl i niespodzianka urodzinowa Autor: Myloberry Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/4388-bazyl-i-niespodzianka-urodzinowa" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/4388-bazyl-i-niespodzianka-urodzinowa</a>

BP #278 - Bazyl i niespodzianka urodzinowa

Tytuł: Cztery siostryAutor: ReniaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/4497-cztery-siostryrs

Tytuł: Cztery siostry Autor: Renia Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/4497-cztery-siostryrs" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/4497-cztery-siostryrs</a>

BP #277 - Cztery siostry

Tytuł: Lato u babciAutor: Rymotka RymciaCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/2508-lato-u-babci

Tytuł: Lato u babci Autor: Rymotka Rymcia Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/2508-lato-u-babci" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/2508-lato-u-babci</a>

BP #276 - Lato u babci

Tytuł: Miś blondynek Autor: Aldona LatosikCzyta: Wojciech StrózikWięcej na https://bajkowypodcast.pl/Wesprzyj podcast na https://patronite.pl/RODKhttps://bajkownia.org/czytaniebajek/3826-mis-blondynek

Tytuł: Miś blondynek Autor: Aldona Latosik Czyta: Wojciech Strózik Więcej na <a href="https://bajkowypodcast.pl/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkowypodcast.pl/</a> Wesprzyj podcast na <a href="https://patronite.pl/RODK" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://patronite.pl/RODK</a> <a href="https://bajkownia.org/czytaniebajek/3826-mis-blondynek" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://bajkownia.org/czytaniebajek/3826-mis-blondynek</a>

BP #275 - Miś blondynek

Klasyczne i popularne bajki w sam raz dla Twojego dziecka, a może chcesz posłuchać razem z nim?

Bajkowy Podcast

Tytuł: ZutzutAutor: LacertaCzyta: Wojciech Strózikhttps://www.bajkownia.org/czytaniebajek/64-zutzut

Tytuł: Zutzut Autor: Lacerta Czyta: Wojciech Strózik <a href="https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/64-zutzut" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/64-zutzut</a>

BP #094 - Zutzut

Tytuł: Dlaczego kwarantanna ma dziury w czasie?Autor: Dorota Bródka

Tytuł: Dlaczego kwarantanna ma dziury w czasie? Autor: Dorota Bródka

BP #085 - Dlaczego kwarantanna ma dziury w czasie

Tytuł: By rodzina była całaAutor: ReniaCzyta: Wojciech Strózikhttps://www.bajkownia.org/czytaniebajek/1624-by-rodzina-byla-cala

Tytuł: By rodzina była cała Autor: Renia Czyta: Wojciech Strózik <a href="https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/1624-by-rodzina-byla-cala" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/1624-by-rodzina-byla-cala</a>

BP #084 - By rodzina była cała

Tytuł: Żeby potem nie chorowaćAutor: ReniaCzyta: Wojciech Strózikhttps://www.bajkownia.org/czytaniebajek/150-eby-potem-nie-chorowa

Tytuł: Żeby potem nie chorować Autor: Renia Czyta: Wojciech Strózik <a href="https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/150-eby-potem-nie-chorowa" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://www.bajkownia.org/czytaniebajek/150-eby-potem-nie-chorowa</a>

BP #082 - Żeby potem nie chorować

BAJKA O ZŁYM KRÓLU WIRUSIE I DOBREJ KWARANTANNIENAPISAŁA DOROTA BRÓDKAZa siedmioma górami, za siedmioma lasami były sobie całkiem duże królestwa. ByłoKrólestwo Pachnących JabłekKrólestwo LawendoweKrólestwo Czerwonego Pomidora i Królestwo Leśnych Grzybów.Wszystkie królestwa żyły szczęśliwie, dzieciaki uczyły się w szkołach i robiły Dziecięce Rzeczy, a dorośli robili Dorosłe Rzeczy I wszystko byłoby szczęśliwie, gdyby pewnego razu nie okazało się, że pojawił się w tej szczęśliwej krainie nieszczęśliwy król Korona Wirus...Król ten był potwornie duży i miał całą masę żołnierzy, którzy w każdych warunkach wypełniali jego rozkazy. I ten król Wirus pomyślał, że bardzo, ale to bardzo chciałby, żeby wszystkie królestwa były jemu poddane (to znaczy, żeby każdy robił to, co zły król mu każe...) No i oczywiście nikt tego nie lubił...Każdy mógł zobaczyć, jak królestwo Króla Wirusa rośnie, bo góry i rzeki i pola po prostu zaczynały być szare.... Nie było tam ani koloru żółtego, ani czerwonego, ani niebieskiego... A wszyscy ludzie, którzy tam mieszkali byli też szarzy i po prostu chorzy... Król Wirus chciał, żeby wszędzie, we wszystkich królestwach sytuacja wyglądała tak samo... Ale...nie chcieli tego inni królowie!Na przykład Król Adam i Królowa Ewa z Królestwa Pachnących Jabłek! Oboje siedzieli na swoich tronach i drapiąc się po głowie zastanawiali się, jak poradzić sobie z Królem Wirusem...Myśleli i myśleli (aż ich głowy rozbolały...), ale nie mogli znaleźć rozwiązania..- Wiem! - powiedział nagle Król - musimy zapytać naszych Absolutnie Mądrych Ludzi jak poradzić sobie z tym okropnym Królem Wirusem!Zwołali więc na Bardzo Ważną Naradę:Wszystkie Królowe i Wszystkich Królów z królestwa Lawendowego, Czerwonego Pomidora i Leśnych Grzybów. Wszyscy przyjechali, takie to było ważne!panią z telewizora (często mówiła, co trzeba zrobić...)pana z telewizora (on też często mówił, ale głównie przez telefon komórkowy...) pana Lekarza,przedstawicieli Wszystkich Rodziców - przyszło aż 10 Mamuś i 10 Tatusiów! Przedstawicieli Babci i Dziadków - i też przyszło ich sporopana Żołnierza i panią Strażaczkępana Budowniczegoi wielu innych Bardzo Mądrych i Dobrych Ludzi.Wszyscy siedzieli 2 dni i myśleli i rozmawiali i nawet troszkę się pokłócili, ale... w końcu wrócili do króla i powiedzieli: - Drogi Królu Adamie i droga Królowo Ewo, mamy rozwiązania ito nie jedno, nie dwa, ale trzy! Królowi aż się korona przekrzywiła i zawołał:- A jakie jest pierwsze rozwiązanie???- Po pierwsze musimy zbudować Mur Odporności i otoczyć go Kwarantanną! Tylko wtedy Król Korona Wirus będzie tracił swoje siły i wygramy! - powiedział bardzo mądry pan Budowniczy. Król poczerwieniał, bo nie do końca rozumiał, co znaczy kwarantanna i mur odporności... Królowa aż przyłożyła rękę do serca (co zauważyła u superfajnych aktorek) i powiedziała- - Kwarantanna? A co dokładnie to znaczy?Król był bardzo wdzięczny, że ktoś inny nie wiedząc po prostu zapytał, co znaczy to trudne słowo. Pan Budowniczy powiedział.- Mur Odporności buduje każdy po kawałku w swoim domu i jak wszyscy będziemy go budować, to stanie się mocny i powstrzyma króla Wirusa. Każdy dokłada swoją cegiełkę! A Kwarantanna to jest taki czas, żeby ten mur stał się wytrzymały i silny. Jeżeli tylko możemy, to nie wychodzimy wtedy z domu, nie spotykamy się ze znajomymi i nie chodzimy do szkoły i do pracy....- To jak z pieczeniem ciasta na pizzę- powiedziała Babcia - też musimy poczekać, żeby wyrosło, inaczej pizza będzie słaba i niedobra...- Po drugie drogi Królu i droga Królowo - powiedział następnie pan Lekarz - trzeba powiedzieć, że jeżeli ktoś jest chory, to jest chory i tyle. Trzeba szybko zawiadomić lekarza i podawać mu lekarstwa, a nawet, w pewnych trudnych przypadkach zabrać biedaka do szpitala - bo tam, najbardziej i najszybciej mu pomogą!Król aż poczerwieniał, bo się troszkę zmartwił tymi szpitalami, ale od razu przypomniał sobie, jak w szpitalu wyzdrowiała jego ulubiona ciocia i uspokoił się. Pamiętał też, że Panie Pielęgniarki były miłe i uśmiechały się często.A Królowa wyglądała na nadal bardzo ciekawą i zapytała: -A trzeci plan? - Po trzecie zaś, musimy zadbać, aby mur odporności stawał się coraz bardziej silniejszy. Królowa aż zaklaskała z radości - Ależ super Plan! - krzyknęła radośnie! - i to nie jeden, a trzy! - O tym wszystkim jak najszybciej muszę powiedzieć w telewizji - powiedziała Pani z Telewizora i już zbierała się, żeby wyjść z narady, kiedy wszyscy głośno krzyknęli:- A Kwarantanna????- Pani z Telewizji gwałtownie się zatrzymała i westchnęła - - Mało brakowało - powiedziała - i cała kwarantanna była by kompletnie zepsuta... A przecież mogę wysłać wiadomości przezInternet, więc nie muszę wychodzić z domu!Pan Internet bardzo się ucieszył, bo co prawda miał swoje porachunki z wirusami, ale w tym przypadku po prostu szybko przekazał informację do studia telewizyjnego.- Ale najważniejsze w trzeciej część naszego planu - powiedziała głośno pani Lekarka - to są zalecenia jak możemy powstrzymać króla Wirusa każdego dnia...Kiedy budujemy Mur Odporności podczas Kwarantanny to: po pierwsze zostajemy w domu i nie spotykamy się z innymi osobami (osobiście nie spotykamy się, ale można zadzwonić czy porozmawiać przez Internet!)często myjemy ręcepijemy ciepłe zupki, herbatki i soczkidużo śpimy i odpoczywamyrobimy również wszystkie te rzeczy, na które do tej pory nie mieliśmy czasu...tu możesz na pisać, co Wy robicie w domu! ........................................................................................................ ........................................................................................................ ........................................................................................................- A kiedy już nasza kwarantanna się skończy i nasz Mur Odporności będzie mocny, to jak wtedy mamy postępować? - pani z telewizora już przygotowała się, żeby przekazać te zalecenia dalej:Pani Lekarka wzięła głęboki oddech i powiedziała:- Trzeba starać się żyć po prostu zdrowo! Dbajmy o zdrowie, a nie leczmy chorobę! (Pani Lekarka zawsze chciała to powiedzieć podczas wizyty lekarskiej, ale.... nie zawsze był na to czas, więc teraz była ogromnie szczęśliwa, że udało się jej powiedzieć). Mówiła spokojnie i głośno:po pierwsze myjmy ręce przed każdym posiłkiem, po wyjściu z toalety, po przyjściu do domu- I kiedy umażemy się na przykład czekoladą... - dodała cicho Królowa Lawendowa. Wszyscy pokiwali głowami...po drugie wychodzimy na spacery każdego dnia na co najmniej pół godziny, niezależnie, czy pada deszcz, czy świeci słońce. Po prostu ubieramy się odpowiednio do pogody po trzecie wysypiamy się każdej nocy po czwarte pijemy codziennie co najmniej 3 szklanki wody i po piąte - powiedziała pani Psycholog - każdego dnia róbmy przez pół godziny coś, co bardzo lubimy robić i co powoduje, że się uśmiechamy!(król od razu pomyślał o zrobieniu sałatki śledziowej, na którą miał chętkę już od 2 tygodni...a na Ty masz chęć? .............................................................................................. ..............................................................................................po szóste - powiedziała nasza ukochana suczka Lunka - bardzo ważne jest, żeby przytulać nasze domowe zwierzaki jaknajczęściej... Pluszaki też się liczą - Luna zamerdała ogonem - I są na to dowody naukowe i ludzkie!(królowa aż poprawiła swoją królewską sukienkę, tak się jej spodobało, co powiedziała Lunka!...)I ten plan tak bardzo spodobał się wszystkim, że każdyw swoim Królestwie postanowił zachowywać się dokładnie tak, jak trzeba było - chorzy brali leki i się leczyli, a zdrowi dbali o Kwarantannę i Mur Odporności.A Król z Królową codziennie sprawdzali, jak wygląda sytuacja i już po paru dniach zobaczyli, że królestwo króla Wirusa zmniejsza się i zmniejsza, a ziemie Królestwa wracają z pięknymi kolorami...A co było dalej?A gdy tylko Kwarantanna skończyła się i wszyscy mogli znowu się spotykać, Król i Królowa zaprosili gości na super piknik na trawniku. Każdy przyniósł swoje ulubione smakołyki, grała muzyka i wszyscy bawili się świetnie!!!A zły Król Wirus wrócił do swojej krainy razem ze swoimi żołnierzami i nikt za nim nie tęsknił ani troszeczkę!i to już koniec naszej bajki....A jakie są Wasze plany na czas po kwarantannie? Może je narysujesz? :)wejdź na www.bajkowypodcast.pl

BAJKA O ZŁYM KRÓLU WIRUSIE I DOBREJ KWARANTANNIE NAPISAŁA DOROTA BRÓDKA Za siedmioma górami, za siedmioma lasami były sobie całkiem duże królestwa. Było Królestwo Pachnących Jabłek Królestwo Lawendowe Królestwo Czerwonego Pomidora i Królestwo Leśnych Grzybów. Wszystkie królestwa żyły szczęśliwie, dzieciaki uczyły się w szkołach i robiły Dziecięce Rzeczy, a dorośli robili Dorosłe Rzeczy I wszystko byłoby szczęśliwie, gdyby pewnego razu nie okazało się, że pojawił się w tej szczęśliwej krainie nieszczęśliwy król Korona Wirus... Król ten był potwornie duży i miał całą masę żołnierzy, którzy w każdych warunkach wypełniali jego rozkazy. I ten król Wirus pomyślał, że bardzo, ale to bardzo chciałby, żeby wszystkie królestwa były jemu poddane (to znaczy, żeby każdy robił to, co zły król mu każe...) No i oczywiście nikt tego nie lubił... Każdy mógł zobaczyć, jak królestwo Króla Wirusa rośnie, bo góry i rzeki i pola po prostu zaczynały być szare.... Nie było tam ani koloru żółtego, ani czerwonego, ani niebieskiego... A wszyscy ludzie, którzy tam mieszkali byli też szarzy i po prostu chorzy... Król Wirus chciał, żeby wszędzie, we wszystkich królestwach sytuacja wyglądała tak samo... Ale... nie chcieli tego inni królowie! Na przykład Król Adam i Królowa Ewa z Królestwa Pachnących Jabłek! Oboje siedzieli na swoich tronach i drapiąc się po głowie zastanawiali się, jak poradzić sobie z Królem Wirusem... Myśleli i myśleli (aż ich głowy rozbolały...), ale nie mogli znaleźć rozwiązania.. - Wiem! - powiedział nagle Król - musimy zapytać naszych Absolutnie Mądrych Ludzi jak poradzić sobie z tym okropnym Królem Wirusem! Zwołali więc na Bardzo Ważną Naradę: Wszystkie Królowe i Wszystkich Królów z królestwa Lawendowego, Czerwonego Pomidora i Leśnych Grzybów. Wszyscy przyjechali, takie to było ważne! panią z telewizora (często mówiła, co trzeba zrobić...) pana z telewizora (on też często mówił, ale głównie przez telefon komórkowy...) pana Lekarza, przedstawicieli Wszystkich Rodziców - przyszło aż 10 Mamuś i 10 Tatusiów! Przedstawicieli Babci i Dziadków - i też przyszło ich sporo pana Żołnierza i panią Strażaczkę pana Budowniczego i wielu innych Bardzo Mądrych i Dobrych Ludzi. Wszyscy siedzieli 2 dni i myśleli i rozmawiali i nawet troszkę się pokłócili, ale... w końcu wrócili do króla i powiedzieli: - Drogi Królu Adamie i droga Królowo Ewo, mamy rozwiązania i to nie jedno, nie dwa, ale trzy! Królowi aż się korona przekrzywiła i zawołał: - A jakie jest pierwsze rozwiązanie??? - Po pierwsze musimy zbudować Mur Odporności i otoczyć go Kwarantanną! Tylko wtedy Król Korona Wirus będzie tracił swoje siły i wygramy! - powiedział bardzo mądry pan Budowniczy. Król poczerwieniał, bo nie do końca rozumiał, co znaczy kwarantanna i mur odporności... Królowa aż przyłożyła rękę do serca (co zauważyła u superfajnych aktorek) i powiedziała- - Kwarantanna? A co dokładnie to znaczy? Król był bardzo wdzięczny, że ktoś inny nie wiedząc po prostu zapytał, co znaczy to trudne słowo. Pan Budowniczy powiedział. - Mur Odporności buduje każdy po kawałku w swoim domu i jak wszyscy będziemy go budować, to stanie się mocny i powstrzyma króla Wirusa. Każdy dokłada swoją cegiełkę! A Kwarantanna to jest taki czas, żeby ten mur stał się wytrzymały i silny. Jeżeli tylko możemy, to nie wychodzimy wtedy z domu, nie spotykamy się ze znajomymi i nie chodzimy do szkoły i do pracy.... - To jak z pieczeniem ciasta na pizzę- powiedziała Babcia - też musimy poczekać, żeby wyrosło, inaczej pizza będzie słaba i niedobra... - Po drugie drogi Królu i droga Królowo - powiedział następnie pan Lekarz - trzeba powiedzieć, że jeżeli ktoś jest chory, to jest chory i tyle. Trzeba szybko zawiadomić lekarza i podawać mu lekarstwa, a nawet, w pewnych trudnych przypadkach zabrać biedaka do szpitala - bo tam, najbardziej i najszybciej mu pomogą! Król aż poczerwieniał, bo się troszkę zmartwił tymi szpitalami, ale od razu przypomniał sobie, jak w szpitalu wyzdrowiała jego ulubiona ciocia i uspokoił się. Pamiętał też, że Panie Pielęgniarki były miłe i uśmiechały się często. A Królowa wyglądała na nadal bardzo ciekawą i zapytała: -A trzeci plan? - Po trzecie zaś, musimy zadbać, aby mur odporności stawał się coraz bardziej silniejszy. Królowa aż zaklaskała z radości - Ależ super Plan! - krzyknęła radośnie! - i to nie jeden, a trzy! - O tym wszystkim jak najszybciej muszę powiedzieć w telewizji - powiedziała Pani z Telewizora i już zbierała się, żeby wyjść z narady, kiedy wszyscy głośno krzyknęli: - A Kwarantanna???? - Pani z Telewizji gwałtownie się zatrzymała i westchnęła - - Mało brakowało - powiedziała - i cała kwarantanna była by kompletnie zepsuta... A przecież mogę wysłać wiadomości przez Internet, więc nie muszę wychodzić z domu! Pan Internet bardzo się ucieszył, bo co prawda miał swoje porachunki z wirusami, ale w tym przypadku po prostu szybko przekazał informację do studia telewizyjnego. - Ale najważniejsze w trzeciej część naszego planu - powiedziała głośno pani Lekarka - to są zalecenia jak możemy powstrzymać króla Wirusa każdego dnia... Kiedy budujemy Mur Odporności podczas Kwarantanny to: po pierwsze zostajemy w domu i nie spotykamy się z innymi osobami (osobiście nie spotykamy się, ale można zadzwonić czy porozmawiać przez Internet!) często myjemy ręce pijemy ciepłe zupki, herbatki i soczki dużo śpimy i odpoczywamy robimy również wszystkie te rzeczy, na które do tej pory nie mieliśmy czasu... tu możesz na pisać, co Wy robicie w domu! ........................................................................................................ ........................................................................................................ ........................................................................................................ - A kiedy już nasza kwarantanna się skończy i nasz Mur Odporności będzie mocny, to jak wtedy mamy postępować? - pani z telewizora już przygotowała się, żeby przekazać te zalecenia dalej: Pani Lekarka wzięła głęboki oddech i powiedziała: - Trzeba starać się żyć po prostu zdrowo! Dbajmy o zdrowie, a nie leczmy chorobę! (Pani Lekarka zawsze chciała to powiedzieć podczas wizyty lekarskiej, ale.... nie zawsze był na to czas, więc teraz była ogromnie szczęśliwa, że udało się jej powiedzieć). Mówiła spokojnie i głośno: po pierwsze myjmy ręce przed każdym posiłkiem, po wyjściu z toalety, po przyjściu do domu - I kiedy umażemy się na przykład czekoladą... - dodała cicho Królowa Lawendowa. Wszyscy pokiwali głowami... po drugie wychodzimy na spacery każdego dnia na co najmniej pół godziny, niezależnie, czy pada deszcz, czy świeci słońce. Po prostu ubieramy się odpowiednio do pogody po trzecie wysypiamy się każdej nocy po czwarte pijemy codziennie co najmniej 3 szklanki wody i po piąte - powiedziała pani Psycholog - każdego dnia róbmy przez pół godziny coś, co bardzo lubimy robić i co powoduje, że się uśmiechamy! (król od razu pomyślał o zrobieniu sałatki śledziowej, na którą miał chętkę już od 2 tygodni... a na Ty masz chęć? .............................................................................................. .............................................................................................. po szóste - powiedziała nasza ukochana suczka Lunka - bardzo ważne jest, żeby przytulać nasze domowe zwierzaki jak najczęściej... Pluszaki też się liczą - Luna zamerdała ogonem - I są na to dowody naukowe i ludzkie! (królowa aż poprawiła swoją królewską sukienkę, tak się jej spodobało, co powiedziała Lunka!...) I ten plan tak bardzo spodobał się wszystkim, że każdy w swoim Królestwie postanowił zachowywać się dokładnie tak, jak trzeba było - chorzy brali leki i się leczyli, a zdrowi dbali o Kwarantannę i Mur Odporności. A Król z Królową codziennie sprawdzali, jak wygląda sytuacja i już po paru dniach zobaczyli, że królestwo króla Wirusa zmniejsza się i zmniejsza, a ziemie Królestwa wracają z pięknymi kolorami... A co było dalej? A gdy tylko Kwarantanna skończyła się i wszyscy mogli znowu się spotykać, Król i Królowa zaprosili gości na super piknik na trawniku. Każdy przyniósł swoje ulubione smakołyki, grała muzyka i wszyscy bawili się świetnie!!! A zły Król Wirus wrócił do swojej krainy razem ze swoimi żołnierzami i nikt za nim nie tęsknił ani troszeczkę! i to już koniec naszej bajki.... A jakie są Wasze plany na czas po kwarantannie? Może je narysujesz? :) wejdź na <a href="http://www.bajkowypodcast.pl" rel="noopener nofollow" target="_blank">www.bajkowypodcast.pl</a>

BP #080 - Bajka o złym królu Wirusie i dobrej Kwarantannie

Tytuł: Opowieść o dzielnym JantarkuAutor: ReniaCzyta: Wojciech Strózikhttp://bajkownia.org/czytaniebajek/186-opowie-o-dzielnym-jantarku

Tytuł: Opowieść o dzielnym Jantarku Autor: Renia Czyta: Wojciech Strózik <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/186-opowie-o-dzielnym-jantarku" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/186-opowie-o-dzielnym-jantarku</a>

BP #071 - Opowieść o dzielnym Jantarku

Tytuł: Zimowa rozłąka Kurczaczka i MyszkiAutor: Katarzyna BorońCzyta: Wojciech Strózikhttp://bajkownia.org/czytaniebajek/295-zimowa-rozka-kurczaczka-i-myszki

Tytuł: Zimowa rozłąka Kurczaczka i Myszki Autor: Katarzyna Boroń Czyta: Wojciech Strózik <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/295-zimowa-rozka-kurczaczka-i-myszki" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/295-zimowa-rozka-kurczaczka-i-myszki</a>

BP #064 - Zimowa rozłąka Kurczaczka i Myszki

Tytuł: Myszka na wakacjachAutorka: Katarzyna BorońCzyta Wojciech Strózikhttp://bajkownia.org/czytaniebajek/271-bajka-siodma-myszka-na-wakacjach

Tytuł: Myszka na wakacjach Autorka: Katarzyna Boroń Czyta Wojciech Strózik <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/271-bajka-siodma-myszka-na-wakacjach" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/271-bajka-siodma-myszka-na-wakacjach</a>

BP #062 - Myszka na wakacjach

Tytuł: Jaskółki w kurnikuAutorka: Karolina ZawistowskaCzyta: Wojciech Strózikhttp://bajkownia.org/czytaniebajek/4565-jaskolki-w-kurniku

Tytuł: Jaskółki w kurniku Autorka: Karolina Zawistowska Czyta: Wojciech Strózik <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/4565-jaskolki-w-kurniku" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/4565-jaskolki-w-kurniku</a>

BP #057 - Jaskółki w kurniku

Tytuł: Bajka o misiu i mówiącym kamieniuAutorka: Agnieszka BorowieckaCzyta: Wojciech Strózikhttp://bajkownia.org/czytaniebajek/1633-bajka-o-misiu-i-mowiacym-kamieniu

Tytuł: Bajka o misiu i mówiącym kamieniu Autorka: Agnieszka Borowiecka Czyta: Wojciech Strózik <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/1633-bajka-o-misiu-i-mowiacym-kamieniu" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/1633-bajka-o-misiu-i-mowiacym-kamieniu</a>

BP #055 - Bajka o misiu i mówiącym kamieniu

Tytuł: Bajka o tchórzliwej muszce i molu książkowymAutorka: Agnieszka BorowieckaCzyta: Wojciech StrózikŹródło: http://bajkownia.org/czytaniebajek/1628-bajka-o-tchorzliwej-muszce-i-molu-ksiazkowym

Tytuł: Bajka o tchórzliwej muszce i molu książkowym Autorka: Agnieszka Borowiecka Czyta: Wojciech Strózik Źródło: <a href="http://bajkownia.org/czytaniebajek/1628-bajka-o-tchorzliwej-muszce-i-molu-ksiazkowym" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://bajkownia.org/czytaniebajek/1628-bajka-o-tchorzliwej-muszce-i-molu-ksiazkowym</a>

BP #045 - Bajka o tchórzliwej muszce i molu książkowym

Autor: Jacob i Wilhelm GrimmTytuł: Wilk i człowiekCzyta: Wojciech StrózikLis pewnego razu opowiadał wilkowi o sile człowieka. Żadne zwierzę nie mogło mu się oprzeć i zwierzęta musiały używać podstępu, ażeby się odeń obronić.Na to odpowiedział wilk:—Gdybym się kiedykolwiek natknął na człowieka, to chciałbym się z nim zmierzyć.— Mogę ci to ułatwić, — rzekł lis: — przyjdź do mnie jutro z rana, to ci pokażę człowieka.Wilk stawił się o świcie, a lis wyprowadził go na drogę, po której codziennie chodził myśliwy.Z początku szedł drogą inwalida wojskowy.— Czy to człowiek? — zapytał wilk?— Nie! — odparł lis, — był nim dawniej.Potem szedł mały chłopiec do szkoły.— A ten, czy to człowiek?— Nie, ten dopiero ma być człowiekiem.Na koniec ukazał się myśliwy z dubeltówką na plecach i z nożem myśliwskim za pasem.I rzecze lis do wilka.— Widzisz, to idzie człowiek, z którym możesz się zmierzyć, ale ja co prędzej wrócę do nory.Wilk poszedł wprost na człowieka.Ten spostrzegł go i zawołał:— Szkoda, żem fuzji lotkami nie nabił!I z tymi słowy palnął śrutem wilkowi w oczy.Wilk skrzywił się niemiłosiernie, ale to go nie odstraszyło i wyszedł dalej. Wtedy myśliwy, wpakował mu drugi nabój. Wilk strawił ból i rzucił się na myśliwego. Wtedy ten wydobył noża i zadał mu parę ciosów z lewej i prawej strony, tak, że wilk, krwawiąc i krwawiąc, z rozpaczliwym wyciem wrócił do lisa.— I cóż, bracie wilku? — lis zapytał: — jakżeś sobie poradził z człowiekiem?— Ach, — odparł wilk, — nie wyobrażałem sobie tak mocnego człowieka. Zdjął on najprzód kij z pleców, dmuchnął nań i obrzucił mi czymś mordę. Strasznie mi to załaskotało. Potem jeszcze raz dmuchnął po kiju, a na nosie uczułem istny piorun z gradem, a gdy już byłem zupełnie blisko, wtedy wydobył sobie z ciała gołe żebro i tak mnie zaczął nim prać, że o mało nie padłem bez życia.— Widzisz, — rzecze lis, — tak to chwalcom bywa!

Autor: Jacob i Wilhelm Grimm Tytuł: Wilk i człowiek Czyta: Wojciech Strózik Lis pewnego razu opowiadał wilkowi o sile człowieka. Żadne zwierzę nie mogło mu się oprzeć i zwierzęta musiały używać podstępu, ażeby się odeń obronić. Na to odpowiedział wilk: —Gdybym się kiedykolwiek natknął na człowieka, to chciałbym się z nim zmierzyć. — Mogę ci to ułatwić, — rzekł lis: — przyjdź do mnie jutro z rana, to ci pokażę człowieka. Wilk stawił się o świcie, a lis wyprowadził go na drogę, po której codziennie chodził myśliwy. Z początku szedł drogą inwalida wojskowy. — Czy to człowiek? — zapytał wilk? — Nie! — odparł lis, — był nim dawniej. Potem szedł mały chłopiec do szkoły. — A ten, czy to człowiek? — Nie, ten dopiero ma być człowiekiem. Na koniec ukazał się myśliwy z dubeltówką na plecach i z nożem myśliwskim za pasem. I rzecze lis do wilka. — Widzisz, to idzie człowiek, z którym możesz się zmierzyć, ale ja co prędzej wrócę do nory. Wilk poszedł wprost na człowieka. Ten spostrzegł go i zawołał: — Szkoda, żem fuzji lotkami nie nabił! I z tymi słowy palnął śrutem wilkowi w oczy. Wilk skrzywił się niemiłosiernie, ale to go nie odstraszyło i wyszedł dalej. Wtedy myśliwy, wpakował mu drugi nabój. Wilk strawił ból i rzucił się na myśliwego. Wtedy ten wydobył noża i zadał mu parę ciosów z lewej i prawej strony, tak, że wilk, krwawiąc i krwawiąc, z rozpaczliwym wyciem wrócił do lisa. — I cóż, bracie wilku? — lis zapytał: — jakżeś sobie poradził z człowiekiem? — Ach, — odparł wilk, — nie wyobrażałem sobie tak mocnego człowieka. Zdjął on najprzód kij z pleców, dmuchnął nań i obrzucił mi czymś mordę. Strasznie mi to załaskotało. Potem jeszcze raz dmuchnął po kiju, a na nosie uczułem istny piorun z gradem, a gdy już byłem zupełnie blisko, wtedy wydobył sobie z ciała gołe żebro i tak mnie zaczął nim prać, że o mało nie padłem bez życia. — Widzisz, — rzecze lis, — tak to chwalcom bywa!

BP #039 - Wilk i człowiek

Tytuł: SuperMocny wóz strażackiAutor: Ewelina JaskiCzyta: Wojciech StrózikW pokoju Bruna od zawsze było bardzo kolorowo. Różnorakie, pstrokate auta prezentowały się dumnie na białych półeczkach. Natomiast te większe, takie jak: koparki, spychacze, betoniarka oraz duży lśniący wóz strażacki miały swoje miejsce pod niebieskim stoliczkiem przy oknie. Bruno uwielbiał swój pokoik.Kiedy wracał z przedszkola, wbiegał do niego i wywoływał swoje auta do zabawy na dywanie. Lubił bawić się w wyścigi resorakami! Ileż wtedy było emocji, gdy ustawiał je w jednym końcu pokoju             i wyznaczał metę w drugim końcu,  pod oknem. Na środku ustawiał różne przeszkody, najczęściej zostawiając tam swój kapeć, czy wieżę z lego.- Siuuu….brrrrum….Szuuuuuu….!!!!!-naśladował autka Bruno.Każde autko w wyścigach Bruna wyróżniało się niezwykłą zwinnością, szybkością i lśniąca karoserią.  Bo… kiedy mama nie widziała, Bruno polerował autka rękawem swojej flanelowej koszuli w czarno-czerwoną kratę☺Niemniej jednak tego dnia, przyszła mu ochota na zabawę większymi pojazdami, tymi spod niebieskiego stoliczka. Chciał zorganizować zabawę w budowę placu zabaw.- Będą zjeżdżalnie! Huśtawki! Ooooooo ….taaakie wysokie!- emocjonował się Bruno- Dalej koparki! Dalej spychacze! Do dzieła!-wołał radośnie.Bruno ustawił autka na dywanie, wziął klocki i rozpoczął budowanie placu. Zaczął od zbudowania kolorowego płotu z klocków.- O tak! Ogrodzenie musi być, żeby dzieci na placu zabaw mogły się bezpiecznie bawić- komentował zadowolony z siebie, mały budowniczy.Kiedy ogrodzenie było gotowe, Bruno postanowił zabrać się za zjeżdżalnię.- Hmm…potrzebowałbym jakiejś śliskiej płaskiej powierzchni… Czego, by tu użyć? –zastanawiał się chłopiec?-Już wiem!!- z radością zawołał Bruno i  czym prędzej pobiegł do pokoju  swojej siostry.- Iga, Iga…. pożycz mi proszę, najdłuższą linijkę, jaką masz w tornistrze!!! Buduję najbardziej niebezpieczną i stromą zjeżdżalnię świata! Eeeee…. to znaczy, najbardziej niebezpieczną zjeżdżalnię w moim pokoju☺Iga uśmiechnęła się do brata, wyjęła  półmetrową przezroczystą  linijkę z szuflady swojego biurka, tym samym, stając się częścią budowlanego projektu swojego pomysłowego braciszka☺- Dziękuję, dziękuję! Juppii! – dziękował siostrze Bruno w locie do swojego pokoju.Zjeżdżalnia miała podpórkę z wieży z klocków. Z drugiej strony przy pomocy plasteliny zamontowana została linijka Igi. Zjeżdżalnia była naprawdę wysoka. Chłopiec użył do jej budowy wszystkich swoich klocków w kolorze żółtym i niebieskim. - Ooo tak, to jest najniebezpieczniejsza zjeżdżalnia w moim pokoju!! – komentował dumny z siebie młody konstruktor.Bruno jednak miał wątpliwości. Plac zabaw powinien być bezpiecznym miejscem. Spojrzał na swoje budowlane pojazdy, kolejno wodząc po nich wzrokiem. Koparka, spychacz i betoniarka spełniły już swoje zadania podczas budowy placu.Koparka wykopała małą piaskownicę z piasku kinetycznego w foremce w kształcie muszelki. Spychacz spychał klocki, potrzebne do budowy odrodzenia w kierunku prawej rączki Bruna, która układała je kolejno jeden na drugim. Betoniarka użyła szarej ciastoliny i wylała ją przy mocowaniu nóg huśtawki, które Bruno zrobił z kolorowych cienkich bierek.Wzrok Bruna utkwił teraz na lśniącym wozie strażackim. - Hmm… przyjacielu, jeszcze Ty nie miałeś okazji się przydać w trakcie budowy… - zamyślił się chłopiec.Myślał, myślał, rozglądał się dookoła… iiii wymyślił!Spojrzał na swoją zjeżdżalnię, tę… najniebezpieczniejszą…., której  nieumyślnie nie zbudował schodków, do wspinania się po niej. Poza tym, zjeżdżalnia nie była zbyt bezpieczna. Zabawa na placu zabaw powinna być miła i przyjemna.- Już wiem! - wykrzyczał Bruno.- No, no koleżko, będziesz miał odpowiedzialną rolę - powiedział i wziął do ręki wóz strażacki.Postawię Cię przy zjeżdżalni, będziesz rozciągał swoją strażacką drabinę i przenosił moje ludziki na szczyt zjeżdżalni.- Genialne!!- cieszył się chłopiec-Poza tym….- Bruno kolejny raz zwrócił się do wozu.- Będziesz czuwał nad bezpieczeństwem zabawy na moim placu - oznajmił chłopiec.Gdy właśnie przydzielił ostatnia rolę dla wozu strażackiego, do pokoju weszła Iga.- Brawo Bruno! Jaki ładny plac zabaw!- pochwaliła brata- Widzisz.., jest i wóz strażacki, dba o bezpieczeństwo i przenosi ludziki na zjeżdżalnię- wyraźnie dumny z pomysłu odezwał się Bruno.- Widzę! Ciekawie i mądrze to wymyśliłeś. Straż pożarna nie tylko gasi pożary, ale dba o nasze bezpieczeństwo, tam, gdzie istnieje duże ryzyko jakiegoś przykrego zdarzenia, wśród dużych skupisk ludzi. Na przykład podczas różnych koncertów, festynów, konkursów plenerowych, wydarzeń sportowych. Organizuje też akcję ratowniczą. – doprecyzowała Iga- Wow! Mój wóz strażacki ma naprawdę poważne zadania! Dbanie o bezpieczeństwo to jego SUPERMOC!- podsumował Bruno- Ooo tak! To zdecydowanie jego supermoc. Twoją natomiast jest wymyślanie i konstruowanie przeróżnych budowli braciszku☺ Może zostaniesz inżynierem, architektem, kto wie?! - A może strażakiem?! kto wie?- dodał  Bruno i wspólnie z siostrą bawili się w jego pokoiku aż do kolacji pod okiem lśniącego SuperMocnego wozu strażackiego.Ewelina Jasik

Tytuł: SuperMocny wóz strażacki Autor: Ewelina Jaski Czyta: Wojciech Strózik W pokoju Bruna od zawsze było bardzo kolorowo. Różnorakie, pstrokate auta prezentowały się dumnie na białych półeczkach. Natomiast te większe, takie jak: koparki, spychacze, betoniarka oraz duży lśniący wóz strażacki miały swoje miejsce pod niebieskim stoliczkiem przy oknie. Bruno uwielbiał swój pokoik. Kiedy wracał z przedszkola, wbiegał do niego i wywoływał swoje auta do zabawy na dywanie. Lubił bawić się w wyścigi resorakami! Ileż wtedy było emocji, gdy ustawiał je w jednym końcu pokoju i wyznaczał metę w drugim końcu, pod oknem. Na środku ustawiał różne przeszkody, najczęściej zostawiając tam swój kapeć, czy wieżę z lego. - Siuuu….brrrrum….Szuuuuuu….!!!!!-naśladował autka Bruno. Każde autko w wyścigach Bruna wyróżniało się niezwykłą zwinnością, szybkością i lśniąca karoserią. Bo… kiedy mama nie widziała, Bruno polerował autka rękawem swojej flanelowej koszuli w czarno-czerwoną kratę☺ Niemniej jednak tego dnia, przyszła mu ochota na zabawę większymi pojazdami, tymi spod niebieskiego stoliczka. Chciał zorganizować zabawę w budowę placu zabaw. - Będą zjeżdżalnie! Huśtawki! Ooooooo ….taaakie wysokie!- emocjonował się Bruno - Dalej koparki! Dalej spychacze! Do dzieła!-wołał radośnie. Bruno ustawił autka na dywanie, wziął klocki i rozpoczął budowanie placu. Zaczął od zbudowania kolorowego płotu z klocków. - O tak! Ogrodzenie musi być, żeby dzieci na placu zabaw mogły się bezpiecznie bawić- komentował zadowolony z siebie, mały budowniczy. Kiedy ogrodzenie było gotowe, Bruno postanowił zabrać się za zjeżdżalnię. - Hmm…potrzebowałbym jakiejś śliskiej płaskiej powierzchni… Czego, by tu użyć? –zastanawiał się chłopiec? -Już wiem!!- z radością zawołał Bruno i czym prędzej pobiegł do pokoju swojej siostry. - Iga, Iga…. pożycz mi proszę, najdłuższą linijkę, jaką masz w tornistrze!!! Buduję najbardziej niebezpieczną i stromą zjeżdżalnię świata! Eeeee…. to znaczy, najbardziej niebezpieczną zjeżdżalnię w moim pokoju☺ Iga uśmiechnęła się do brata, wyjęła półmetrową przezroczystą linijkę z szuflady swojego biurka, tym samym, stając się częścią budowlanego projektu swojego pomysłowego braciszka☺ - Dziękuję, dziękuję! Juppii! – dziękował siostrze Bruno w locie do swojego pokoju. Zjeżdżalnia miała podpórkę z wieży z klocków. Z drugiej strony przy pomocy plasteliny zamontowana została linijka Igi. Zjeżdżalnia była naprawdę wysoka. Chłopiec użył do jej budowy wszystkich swoich klocków w kolorze żółtym i niebieskim. - Ooo tak, to jest najniebezpieczniejsza zjeżdżalnia w moim pokoju!! – komentował dumny z siebie młody konstruktor. Bruno jednak miał wątpliwości. Plac zabaw powinien być bezpiecznym miejscem. Spojrzał na swoje budowlane pojazdy, kolejno wodząc po nich wzrokiem. Koparka, spychacz i betoniarka spełniły już swoje zadania podczas budowy placu. Koparka wykopała małą piaskownicę z piasku kinetycznego w foremce w kształcie muszelki. Spychacz spychał klocki, potrzebne do budowy odrodzenia w kierunku prawej rączki Bruna, która układała je kolejno jeden na drugim. Betoniarka użyła szarej ciastoliny i wylała ją przy mocowaniu nóg huśtawki, które Bruno zrobił z kolorowych cienkich bierek. Wzrok Bruna utkwił teraz na lśniącym wozie strażackim. - Hmm… przyjacielu, jeszcze Ty nie miałeś okazji się przydać w trakcie budowy… - zamyślił się chłopiec. Myślał, myślał, rozglądał się dookoła… iiii wymyślił! Spojrzał na swoją zjeżdżalnię, tę… najniebezpieczniejszą…., której nieumyślnie nie zbudował schodków, do wspinania się po niej. Poza tym, zjeżdżalnia nie była zbyt bezpieczna. Zabawa na placu zabaw powinna być miła i przyjemna. - Już wiem! - wykrzyczał Bruno. - No, no koleżko, będziesz miał odpowiedzialną rolę - powiedział i wziął do ręki wóz strażacki. Postawię Cię przy zjeżdżalni, będziesz rozciągał swoją strażacką drabinę i przenosił moje ludziki na szczyt zjeżdżalni. - Genialne!!- cieszył się chłopiec -Poza tym….- Bruno kolejny raz zwrócił się do wozu. - Będziesz czuwał nad bezpieczeństwem zabawy na moim placu - oznajmił chłopiec. Gdy właśnie przydzielił ostatnia rolę dla wozu strażackiego, do pokoju weszła Iga. - Brawo Bruno! Jaki ładny plac zabaw!- pochwaliła brata - Widzisz.., jest i wóz strażacki, dba o bezpieczeństwo i przenosi ludziki na zjeżdżalnię- wyraźnie dumny z pomysłu odezwał się Bruno. - Widzę! Ciekawie i mądrze to wymyśliłeś. Straż pożarna nie tylko gasi pożary, ale dba o nasze bezpieczeństwo, tam, gdzie istnieje duże ryzyko jakiegoś przykrego zdarzenia, wśród dużych skupisk ludzi. Na przykład podczas różnych koncertów, festynów, konkursów plenerowych, wydarzeń sportowych. Organizuje też akcję ratowniczą. – doprecyzowała Iga - Wow! Mój wóz strażacki ma naprawdę poważne zadania! Dbanie o bezpieczeństwo to jego SUPERMOC!- podsumował Bruno - Ooo tak! To zdecydowanie jego supermoc. Twoją natomiast jest wymyślanie i konstruowanie przeróżnych budowli braciszku☺ Może zostaniesz inżynierem, architektem, kto wie?! - A może strażakiem?! kto wie?- dodał Bruno i wspólnie z siostrą bawili się w jego pokoiku aż do kolacji pod okiem lśniącego SuperMocnego wozu strażackiego. Ewelina Jasik

BP #030 - SuperMocny wóz strażacki

Autorka: Ewelina JasikCzyta: Wojciech StrózikLEŚNE PRZYGODY JELONKA WOJTUSIAWyobraźcie sobie, duży, gęsty las, a w nim głuche…echo, pośród którego zdaje się słyszeć szelest liści.-Cóż to? Zza kępy krzewów próbuje nieporadnie wydostać się mały jelonek. -Dziś jest ten dzień!- wykrzykuje jelonek i pospiesznie strzepuje liście ze swojej sierści. Dzisiaj wszystkie leśne zwierzątka spotykają się przy wodopoju na wysokości mądrego dębu. Każdego roku do wodopoju wpływa złota rybka, która spełnia trzy życzenia. Zwierzątka 12 miesięcy czekały na ten dzień. Każde z nich bardzo liczy na to, że to właśnie jego życzenie spełni złota rybka.Jak co roku trójkę zwycięzców losował spryciarz lis. Jelonek Wojtuś ostatkiem sił dotarł na polanę przy mądrym dębie, kiedy to lis ogłaszał już drugiego szczęściarza-zwycięzcę. W tym roku, tę szansę dostał przyjaciel Wojtusia, zając Leon. - Jupiiii!!!!!  Wygrałem! Oooo na wszystkie marchewki świata, wygrałem!- wołał z radości zając.- Ale chwileczkę…zastanawiał się dalej Leon, jakie mam wypowiedzieć życzenie? - myślał nerwowo zając, drapiąc się po prawym uchu. Cieszył się, że to właśnie  on w tym roku ma jako jeden z niewielu szansę zrealizowania swojego marzenia. Niemniej mimo rozpierającej go radości, Leon nie mógł skakać z radości tak wysoko, jak chciał. Parę miesięcy wcześniej, późną jesienią, kiedy szedł na spotkanie ze swoim przyjacielem, jelonkiem Wojtusiem, nieopatrznie złapał się w pułapkę kłusownika. Jelonek zniecierpliwiony tym, że przyjaciel zbyt długo nie przychodzi, wyszedł mu naprzeciw.  Szedł i szedł, aż usłyszał jęki i piski zająca. To był Leon. - Na zepsutą marchewkę, dałem się złapać w pułapkę!- zawołał z bólem Leon.- Miluszku, przyjacielu nie martw się, pomogę Ci wyciągnąć łapkę z zatrzasku.- pospieszył z pomocą WojtuśJelonek pomógł przyjacielowi i poniósł go na grzbiecie  do swojego domku. Tam opiekował się nim, dopóki, dopóty Leon był w stanie samodzielnie pokicać do swojej norki.Jaka była ich radość, kiedy w tym roku spotkali się przy mądrym dębie w oczekiwaniu na złotą rybkę.-Leonie, wygrałeś!- z radością zawołał jelonek, jak tylko sprytny lis wyczytał drugiego zwycięzcę.- Co powiesz rybce? Za jakim życzeniem przyszedłeś?- dopytywał Wojtuś- Wiesz co przyjacielu, właściwie to nie bardzo wiem. Myślałem o zapasie soczystych marchewek na całą zimę, albo przejęciu przytulnej norki lisa, sasasasasa………………………- zastanawiał się zajączek.Jelonek pomyślał przez chwilę i przypomniał sobie życzenie z jakim on przyszedł w tym roku do wodopoju. Gdyby tylko miał szansę je wypowiedzieć…spełnić….W tym właśnie momencie, Leon, jakby czytał w myślach przyjaciela, zapytał:- A ty Wojtusiu, czego sobie życzysz?- Och, ja? – wstydliwie odparł JelonekHmm, ja marzę o tym , by w naszym lesie, żadne zwierzątko nie padło ofiarą kłusowników.Bardzo bym chciał byśmy wszyscy czuli się u siebie w lesie bezpiecznie - jednym tchem odpowiedział Wojtuś.Zając zamyślił się na moment, po czym wdrapał się na wielki głaz stojący od zawsze przy mądrym dębie i oznajmił wszystkim zgromadzonym mieszkańcom lasu, że oddaje w tym roku prawo do wypowiedzenia i zrealizowania przez złotą rybkę swojego życzenia, jelonkowi Wojtusiowi.Złota Rybko, chcę by odtąd każdy czuł się bezpiecznie w swoim domku, bez lęku - głośno i dumnie wyznał jelonek.Złota rybka spełniła życzenie. Z lasu zniknęły wszystkie dotąd zastawione pułapki, a nowych nie przybywało. Zwierzęta były dla siebie życzliwe i przyjazne. Czuły się w lesie i w swoim towarzystwie bezpiecznie.

Autorka: Ewelina Jasik Czyta: Wojciech Strózik LEŚNE PRZYGODY JELONKA WOJTUSIA Wyobraźcie sobie, duży, gęsty las, a w nim głuche…echo, pośród którego zdaje się słyszeć szelest liści. -Cóż to? Zza kępy krzewów próbuje nieporadnie wydostać się mały jelonek. -Dziś jest ten dzień!- wykrzykuje jelonek i pospiesznie strzepuje liście ze swojej sierści. Dzisiaj wszystkie leśne zwierzątka spotykają się przy wodopoju na wysokości mądrego dębu. Każdego roku do wodopoju wpływa złota rybka, która spełnia trzy życzenia. Zwierzątka 12 miesięcy czekały na ten dzień. Każde z nich bardzo liczy na to, że to właśnie jego życzenie spełni złota rybka. Jak co roku trójkę zwycięzców losował spryciarz lis. Jelonek Wojtuś ostatkiem sił dotarł na polanę przy mądrym dębie, kiedy to lis ogłaszał już drugiego szczęściarza-zwycięzcę. W tym roku, tę szansę dostał przyjaciel Wojtusia, zając Leon. - Jupiiii!!!!! Wygrałem! Oooo na wszystkie marchewki świata, wygrałem!- wołał z radości zając. - Ale chwileczkę…zastanawiał się dalej Leon, jakie mam wypowiedzieć życzenie? - myślał nerwowo zając, drapiąc się po prawym uchu. Cieszył się, że to właśnie on w tym roku ma jako jeden z niewielu szansę zrealizowania swojego marzenia. Niemniej mimo rozpierającej go radości, Leon nie mógł skakać z radości tak wysoko, jak chciał. Parę miesięcy wcześniej, późną jesienią, kiedy szedł na spotkanie ze swoim przyjacielem, jelonkiem Wojtusiem, nieopatrznie złapał się w pułapkę kłusownika. Jelonek zniecierpliwiony tym, że przyjaciel zbyt długo nie przychodzi, wyszedł mu naprzeciw.  Szedł i szedł, aż usłyszał jęki i piski zająca. To był Leon. - Na zepsutą marchewkę, dałem się złapać w pułapkę!- zawołał z bólem Leon. - Miluszku, przyjacielu nie martw się, pomogę Ci wyciągnąć łapkę z zatrzasku.- pospieszył z pomocą Wojtuś Jelonek pomógł przyjacielowi i poniósł go na grzbiecie do swojego domku. Tam opiekował się nim, dopóki, dopóty Leon był w stanie samodzielnie pokicać do swojej norki. Jaka była ich radość, kiedy w tym roku spotkali się przy mądrym dębie w oczekiwaniu na złotą rybkę. -Leonie, wygrałeś!- z radością zawołał jelonek, jak tylko sprytny lis wyczytał drugiego zwycięzcę. - Co powiesz rybce? Za jakim życzeniem przyszedłeś?- dopytywał Wojtuś - Wiesz co przyjacielu, właściwie to nie bardzo wiem. Myślałem o zapasie soczystych marchewek na całą zimę, albo przejęciu przytulnej norki lisa, sasasasasa………………………- zastanawiał się zajączek. Jelonek pomyślał przez chwilę i przypomniał sobie życzenie z jakim on przyszedł w tym roku do wodopoju. Gdyby tylko miał szansę je wypowiedzieć…spełnić…. W tym właśnie momencie, Leon, jakby czytał w myślach przyjaciela, zapytał: - A ty Wojtusiu, czego sobie życzysz? - Och, ja? – wstydliwie odparł Jelonek Hmm, ja marzę o tym , by w naszym lesie, żadne zwierzątko nie padło ofiarą kłusowników. Bardzo bym chciał byśmy wszyscy czuli się u siebie w lesie bezpiecznie - jednym tchem odpowiedział Wojtuś. Zając zamyślił się na moment, po czym wdrapał się na wielki głaz stojący od zawsze przy mądrym dębie i oznajmił wszystkim zgromadzonym mieszkańcom lasu, że oddaje w tym roku prawo do wypowiedzenia i zrealizowania przez złotą rybkę swojego życzenia, jelonkowi Wojtusiowi. Złota Rybko, chcę by odtąd każdy czuł się bezpiecznie w swoim domku, bez lęku - głośno i dumnie wyznał jelonek. Złota rybka spełniła życzenie. Z lasu zniknęły wszystkie dotąd zastawione pułapki, a nowych nie przybywało. Zwierzęta były dla siebie życzliwe i przyjazne. Czuły się w lesie i w swoim towarzystwie bezpiecznie.

BP #029 - Leśne przygody jelonka Wojtusia

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Zysk i Spółka, kolega Rafał Jasiński przeczyta dla Was gościnnie bajkę pod tytułem "kociołek" ze zbioru bajek "Bajarka opowiada. Zbiór baśni z całego świata".https://sklep.zysk.com.pl/bajarka-opowiada-zbior-basni-z-calego-swiata.html?fbclid=IwAR1Nmp4OSVa0Sc68eCHCW94nMVaBpNb6_Y11A2jqwbIYUGe5mlsqJwjOPWM

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Zysk i Spółka, kolega Rafał Jasiński przeczyta dla Was gościnnie bajkę pod tytułem "kociołek" ze zbioru bajek "Bajarka opowiada. Zbiór baśni z całego świata". <a href="https://sklep.zysk.com.pl/bajarka-opowiada-zbior-basni-z-calego-swiata.html?fbclid=IwAR1Nmp4OSVa0Sc68eCHCW94nMVaBpNb6_Y11A2jqwbIYUGe5mlsqJwjOPWM" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://sklep.zysk.com.pl/bajarka-opowiada-zbior-basni-z-calego-swiata.html?fbclid=IwAR1Nmp4OSVa0Sc68eCHCW94nMVaBpNb6_Y11A2jqwbIYUGe5mlsqJwjOPWM</a>

BP #028 - Maria Niklewiczowa - Bajarka Opowiada - Kociołek (bajka angielska)

Tytuł: Kot marzycielAutor: Krystyna MarczakCzyta: Wojciech StrózikIlustracje: Marta Kotecka

Tytuł: Kot marzyciel Autor: Krystyna Marczak Czyta: Wojciech Strózik Ilustracje: Marta Kotecka

BP #026 - Kot marzyciel

Autor: Ewelina JasikTytuł: Bajeczka o Tadku niejadkuCzyta: Wojciech StrózikBajki powstały dla Franka, który dziś może ich posłuchać także tutaj w bajkowym podcaście. To wielka radość i zaszczyt móc czytać bajki, które rodzic napisał dla własnego dziecka!Dziękuję!

Autor: Ewelina Jasik Tytuł: Bajeczka o Tadku niejadku Czyta: Wojciech Strózik Bajki powstały dla Franka, który dziś może ich posłuchać także tutaj w bajkowym podcaście. To wielka radość i zaszczyt móc czytać bajki, które rodzic napisał dla własnego dziecka! Dziękuję!

BP #024 - Bajeczka o Tadku niejadku

Autorka: Małgorzata BartoszekCzyta: Wojciech StrózikBajka o wrażliwej królewnie, którą ciągle bolał brzuszek.Była sobie mała królewna Gaja, która miała bardzo delikatną naturę i ogromną wrażliwość. Bardzo chciała, aby wszystkim dobrze się działo, by wszyscy ludzie troszczyli się o siebie  i inne stworzenia, z miłością i życzliwością odnosili się do każdej żywej istoty,  dbali o wodę, która jest tak cennym źródłem życia.Gaja starała się wszystkim pomagać. Uczyła i pokazywała, co należy robić, aby nikomu nie działa się krzywda i wszyscy mogli żyć w spokoju, radości oraz dostatku.Niestety nie było to łatwe zadanie, ponieważ ludzie wokoło wciąż się spieszyli. Nie zwracali uwagi na siebie nawzajem. Wciąż coś robili, dużo pracowali, chcieli ciągle więcej zarabiać, więcej kupować, nie zwracając uwagi na to, że zaśmiecają przyrodę i krzywdzą siebie nawzajem.  Rywalizowali ze sobą, chcieli otrzymywać nagrody i pochwały za to, że są tacy wspaniali i tak wiele robią.  Wydawało im się, że robią za mało i posiadają za mało. Dlatego też równie często narzekali, że im ciężko, że są zmęczeni i nie mają czasu na to, aby cieszyć się drobnostkami. A im więcej pracowali, tym więcej się denerwowali i nie dostrzegali zwyczajnych, pięknych rzeczy, które ich otaczały i które starała się im pokazywać Gaja.Pewnego razu małą królewnę zaczął boleć brzuszek. Wszelkie starania lekarzy i znanych medyków z innych krain nie pomagały na dolegliwość królewny.Gaja zrobiła się słabsza, bledsza i smutniejsza. Bolący brzuszek sprawił, że nie mogła tak bardzo cieszyć się życiem, jak kiedyś. Jej bliscy i znajomi martwili się o nią, szukali przyczyn bólu brzuszka królewny, ale nikt nie potrafił znaleźć rozwiązania na uciążliwą dolegliwość.W końcu sprowadzono do królestwa Magika z bardzo odległej krainy. Magik wyglądał dość dziwnie, ale bardzo przyjaźnie i pogodnie. Miał śmieszną brodę i okrągłą czapeczkę. Dwie godziny rozmawiał z królewną. Kiedy skończył, obwieścił wszystkim, że Gaja  bardzo przejmuje się tym, że ludzie są dla siebie nieżyczliwi i  nieuprzejmi. Martwi się, że ludzie nie dbają o małe, bezbronne  stworzenia, że  myślą tylko o sobie i swojej wygodzie.  Kiedy ludzie mówią do siebie w niewłaściwy sposób, używając przykrych słów i ranią słowami innych, to wpływa to źle na wszystkich, również na nią.  Aby mogła wyzdrowieć otoczenie Gai musi nauczyć się właściwie ze sobą rozmawiać. Słowa muszą zawierać dużo ciepła, spokoju i miłości. Tego muszą nauczyć się nie tylko bliscy Gai, ale również inni ludzie, aby stworzyć więcej energii miłości, która ma silne działanie lecznicze. Oprócz tego Gaja musi codziennie poświęcać czas, aby spokojnie oddychać, więcej malować, śpiewać lub grać na jakimś instrumencie. Do tego trenować jakiś sport.Dodatkowo przyjazny Magik zalecił królewnie dwa lub trzy razy dziennie trzymanie lewej ręki na czole i jednocześnie prawej z tyłu głowy, na potylicy, aby uspokajać umysł. Trzeba to powtarzać tak długo, dopóki objawy brzuszka nie ustąpią na stałe. Może być tak, że czasami będzie już dobrze, a czasami ból jeszcze będzie powracał. Wtedy trzeba znowu uspokajać głowę i pamiętać o łagodnym oddechu. Wszyscy byli bardzo zadziwieni zaleceniami Magika, ale królewna po jego wizycie wypogodniała i wyglądała dużo  lepiej, dlatego postanowiono jak najprędzej wprowadzić nowe zasady w królestwie. Sprowadzono nauczycieli, którzy ćwiczyli z ludźmi mówienie w nowy, lepszy i przyjemniejszy sposób. Nowe słowa i zdania, których się uczyli, przekazywały więcej spokoju i miłości. Królewna codziennie wykonywała ćwiczenia, które zalecił jej  nadzwyczajny lekarz. Zawsze, kiedy pojawiały się niepokojące  myśli w jej głowie, siadała na chwilkę, kładła  ręce na czoło i tył głowy, oddychała sobie spokojnie. I już po kilku chwilach czuła się lepiej. Często dodatkowo wysyłała w myślach przyjazne życzenia do różnych osób, do zwierząt, a także roślin,  życząc im  zdrowia, szczęścia oraz wielu  innych dobrych rzeczy. Dziękowała też w myślach Magikowi z dalekiej krainy za to, że pomógł jej odzyskać radość, miłość i spokój, a tym samym zdrowie i lepsze życie.Ty także możesz  spróbować ćwiczeń królewny Gai. Jest bardzo prawdopodobne, że poczujesz się po nich lepiej. Pamiętaj też o przyjaznych życzeniach, aby je wysyłać do innych.One są jak drobne iskierki z wielkiego płomienia miłości.Innych równie ciekawych bajek szukajcie na stronie:https://holistycznaostoja.pl/bajki-pomagajki/

Autorka: Małgorzata Bartoszek Czyta: Wojciech Strózik Bajka o wrażliwej królewnie, którą ciągle bolał brzuszek. Była sobie mała królewna Gaja, która miała bardzo delikatną naturę i ogromną wrażliwość. Bardzo chciała, aby wszystkim dobrze się działo, by wszyscy ludzie troszczyli się o siebie i inne stworzenia, z miłością i życzliwością odnosili się do każdej żywej istoty, dbali o wodę, która jest tak cennym źródłem życia. Gaja starała się wszystkim pomagać. Uczyła i pokazywała, co należy robić, aby nikomu nie działa się krzywda i wszyscy mogli żyć w spokoju, radości oraz dostatku. Niestety nie było to łatwe zadanie, ponieważ ludzie wokoło wciąż się spieszyli. Nie zwracali uwagi na siebie nawzajem. Wciąż coś robili, dużo pracowali, chcieli ciągle więcej zarabiać, więcej kupować, nie zwracając uwagi na to, że zaśmiecają przyrodę i krzywdzą siebie nawzajem. Rywalizowali ze sobą, chcieli otrzymywać nagrody i pochwały za to, że są tacy wspaniali i tak wiele robią. Wydawało im się, że robią za mało i posiadają za mało. Dlatego też równie często narzekali, że im ciężko, że są zmęczeni i nie mają czasu na to, aby cieszyć się drobnostkami. A im więcej pracowali, tym więcej się denerwowali i nie dostrzegali zwyczajnych, pięknych rzeczy, które ich otaczały i które starała się im pokazywać Gaja. Pewnego razu małą królewnę zaczął boleć brzuszek. Wszelkie starania lekarzy i znanych medyków z innych krain nie pomagały na dolegliwość królewny. Gaja zrobiła się słabsza, bledsza i smutniejsza. Bolący brzuszek sprawił, że nie mogła tak bardzo cieszyć się życiem, jak kiedyś. Jej bliscy i znajomi martwili się o nią, szukali przyczyn bólu brzuszka królewny, ale nikt nie potrafił znaleźć rozwiązania na uciążliwą dolegliwość. W końcu sprowadzono do królestwa Magika z bardzo odległej krainy. Magik wyglądał dość dziwnie, ale bardzo przyjaźnie i pogodnie. Miał śmieszną brodę i okrągłą czapeczkę. Dwie godziny rozmawiał z królewną. Kiedy skończył, obwieścił wszystkim, że Gaja bardzo przejmuje się tym, że ludzie są dla siebie nieżyczliwi i nieuprzejmi. Martwi się, że ludzie nie dbają o małe, bezbronne stworzenia, że myślą tylko o sobie i swojej wygodzie. Kiedy ludzie mówią do siebie w niewłaściwy sposób, używając przykrych słów i ranią słowami innych, to wpływa to źle na wszystkich, również na nią. Aby mogła wyzdrowieć otoczenie Gai musi nauczyć się właściwie ze sobą rozmawiać. Słowa muszą zawierać dużo ciepła, spokoju i miłości. Tego muszą nauczyć się nie tylko bliscy Gai, ale również inni ludzie, aby stworzyć więcej energii miłości, która ma silne działanie lecznicze. Oprócz tego Gaja musi codziennie poświęcać czas, aby spokojnie oddychać, więcej malować, śpiewać lub grać na jakimś instrumencie. Do tego trenować jakiś sport. Dodatkowo przyjazny Magik zalecił królewnie dwa lub trzy razy dziennie trzymanie lewej ręki na czole i jednocześnie prawej z tyłu głowy, na potylicy, aby uspokajać umysł. Trzeba to powtarzać tak długo, dopóki objawy brzuszka nie ustąpią na stałe. Może być tak, że czasami będzie już dobrze, a czasami ból jeszcze będzie powracał. Wtedy trzeba znowu uspokajać głowę i pamiętać o łagodnym oddechu. Wszyscy byli bardzo zadziwieni zaleceniami Magika, ale królewna po jego wizycie wypogodniała i wyglądała dużo lepiej, dlatego postanowiono jak najprędzej wprowadzić nowe zasady w królestwie. Sprowadzono nauczycieli, którzy ćwiczyli z ludźmi mówienie w nowy, lepszy i przyjemniejszy sposób. Nowe słowa i zdania, których się uczyli, przekazywały więcej spokoju i miłości. Królewna codziennie wykonywała ćwiczenia, które zalecił jej nadzwyczajny lekarz. Zawsze, kiedy pojawiały się niepokojące myśli w jej głowie, siadała na chwilkę, kładła ręce na czoło i tył głowy, oddychała sobie spokojnie. I już po kilku chwilach czuła się lepiej. Często dodatkowo wysyłała w myślach przyjazne życzenia do różnych osób, do zwierząt, a także roślin, życząc im zdrowia, szczęścia oraz wielu innych dobrych rzeczy. Dziękowała też w myślach Magikowi z dalekiej krainy za to, że pomógł jej odzyskać radość, miłość i spokój, a tym samym zdrowie i lepsze życie. Ty także możesz spróbować ćwiczeń królewny Gai. Jest bardzo prawdopodobne, że poczujesz się po nich lepiej. Pamiętaj też o przyjaznych życzeniach, aby je wysyłać do innych. One są jak drobne iskierki z wielkiego płomienia miłości. Innych równie ciekawych bajek szukajcie na stronie: <a href="https://holistycznaostoja.pl/bajki-pomagajki/" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://holistycznaostoja.pl/bajki-pomagajki/</a>

BP #018 - Bajka o wrażliwej królewnie, którą ciągle bolał brzuszek

Autor: Konstancja LissewskaTytuł: Przygody Pana KasztankaCzyta: Wojciech Strózik

Autor: Konstancja Lissewska Tytuł: Przygody Pana Kasztanka Czyta: Wojciech Strózik

BP #017 - Przygody Pana Kasztanka cz. III

Autor: Jacob i Wilhelm GrimmTytuł: RoszpunkaTłumaczenie: Marceli TarnowskiCzytał: Wojciech StrózikŻyli sobie mąż i żona, którzy przez długi czas daremnie pragnęli dziecka. Wreszcie żona powzięła nadzieję, że Pan Bóg spełni ich życzenie. W domku ich było na strychu maleńkie okienko, z którego widać było wspaniały ogród, pełen najpiękniejszych kwiatów i warzyw. Ale ogród otoczony był wysokim murem i nikt nie ważył się wejść doń, gdyż należał do złej czarownicy, która posiadała wielką moc i której wszyscy się bali. Pewnego dnia kobieta, patrząc na ogród przez okienko, ujrzała grządkę, na której rosła niezwykle bujna roszpunka — była tak świeża i zielona, że kobieta zapragnęła jej skosztować, i myśl ta nie odstępowała jej ani na chwilę. Wkrótce też zaczęła blednąc i chudnąć. Gdy to mąż spostrzegł, przeraził się i zapytał:— Czego ci brak, droga żono?— Ach — odparła kobieta — jeśli nie skosztuję roszpunki z ogrodu czarownicy, umrę z pewnością.Mąż, który bardzo kochał swą żonę, pomyślał sobie: „Nie mogę dopuścić do tego, aby żona moja umarła, muszę zdobyć dla niej roszpunkę za wszelką cenę!”Gdy wieczór zapadł, mąż przekradł się przez mur do ogrodu, narwał szybko roszpunki i zaniósł żonie. Kobieta przyrządziła sobie z niej sałatkę i zjadła ją natychmiast, ale pragnienie jej wzmogło się przez to jeszcze bardziej i nazajutrz znowu poczęła prosić męża, aby jej przyniósł roszpunki. Gdy zmierzch zapadł, mąż zakradł się do ogrodu, ale skoro tylko przekroczył mur, ujrzał z przerażeniem, że stoi przed nim czarownica.— Jak śmiałeś — zawołała gniewnie — wtargnąć do mego ogrodu i jak złodziej kraść mi roszpunkę? Nie ujdzie ci to bezkarnie!— Ach — odparł nieszczęsny człowiek — zmiłuj się nade mną, byłem do tego zmuszony: żona moja ujrzała twą roszpunkę przez okno i poczuła, że umrze, jeśli jej nie skosztuje.Czarownica wysłuchała go życzliwie, a wreszcie rzekła łagodniejszym tonem:— Jeśli jest tak, jak mówisz, pozwolę ci wziąć roszpunki, ile zechcesz, ale pod jednym warunkiem: oddasz mi dziecię, które powije twoja żona. Będzie mu u mnie dobrze, zatroszczę się o nie jak matka rodzona.Nieszczęsny człowiek w trwodze przyrzekł jej wszystko, a gdy dziecię przyszło na świat, czarownica zjawiła się natychmiast, dała dzieweczce imię Roszpunka i zabrała ją z sobą.Roszpunka wyrosła i była najpiękniejszym dzieckiem pod słońcem. Kiedy miała dwanaście lat, czarownica zamknęła ją w wysokiej wieży znajdującej się w głębi lasu. Do wieży tej nie było ani drzwi, ani schodów, miała ona tylko maleńkie okienko. Kiedy czarownica chciała się dostać do dziewczynki, stawała pod wieżą i wołała:Roszpunko, dziewczę moje,Spuśćże mi włosy swoje!Roszpunka miała długie, długie włosy, piękne, jak ze złota tkane. Na głos czarownicy splatała warkocze, przywiązywała je do ramy okiennej i spuszczała dwadzieścia łokci w dół, a czarownica wspinała się po nich jak po sznurze. Po kilku latach zdarzyło się, że syn króla przejeżdżał przez ten las i zbliżył się do wieży. Wtem usłyszał cudowny śpiew, przystanął więc i począł nadsłuchiwać. Była to Roszpunka, która umilała sobie śpiewem chwile samotności. Królewicz chciał się do niej dostać, ale nie mógł znaleźć drzwi do wieży. Ruszył więc do domu, ale śpiew słyszany w lesie tak go oczarował, że odtąd co dzień chodził do lasu słuchać pięknego głosu. Gdy tak pewnego razu stał za drzewem, ujrzał czarownicę, która zbliżyła się do wieży i zawołała:Roszpunko, dziewczę moje,Spuśćże mi włosy swoje!Roszpunka zaś spuściła włosy i czarownica wspięła się po nich do okienka.„Jeśli po tej drabinie wchodzi się do wieży — pomyślał królewicz — muszę i ja tego spróbować!”Nazajutrz, gdy zmierzch zapadł, stanął królewicz przed wieżą i zawołał:Roszpunko, dziewczę moje,Spuśćże mi włosy swoje!Wnet opadły włosy i królewicz wszedł po nich do wieży.Początkowo Roszpunka przeraziła się bardzo, gdy ujrzała obcego mężczyznę, ale królewicz przemówił do niej życzliwie, wyznając, iż śpiew jej tak wzruszył jego serce, że nie mógł znaleźć chwili spokoju. Na te słowa Roszpunka uspokoiła się, a gdy królewicz zapytał, czy chce go wziąć za męża, pomyślała:„U tego pięknego młodzieńca lepiej by mi było niż u starej czarownicy”.Zgodziła się więc na prośbę królewicza i złożyła swoją rączkę w jego dłoni, ale rzekła:— Chętnie poszłabym z tobą, ale nie wiem, jak się wydostać z wieży. Gdy przyjdziesz do mnie następnym razem, przynieś z sobą zwój nici jedwabnych; uplotę z nich drabinkę i zejdę po niej, a ty weźmiesz mnie na swego konia.Umówili się, że królewicz będzie do niej przybywał co wieczór, gdyż w dzień przychodziła czarownica.Czarownica długo nie domyślała się niczego, ale Roszpunka rzekła do niej pewnego razu:— Wytłumacz mi, babciu, dlaczego ciebie tak trudno jest wciągnąć na górę, a młody królewicz w mgnieniu oka już jest przy okienku.— Ach, ty bezbożna dziewczyno! — zawołała czarownica. — Co słyszę? Myślałam, że udało mi się odgrodzić cię od świata, a tyś mnie oszukała!W gniewie chwyciła piękne warkocze Roszpunki, owinęła je kilkakrotnie dokoła lewej ręki, prawą ujęła nożyce i raz, dwa, trzy, obcięła cudne włosy i rzuciła je na ziemię. A była tak okrutna, że przeniosła Roszpunkę do pustelni, gdzie musiała wieść życie pełne bólu i udręki.Tegoż dnia, gdy zmierzch zapadł, przywiązała czarownica do ramy okiennej obcięte warkocze, gdy zaś królewicz przybył i zawołał:— Roszpunko, dziewczę moje,Spuśćże mi włosy swoje!— spuściła złote włosy. Królewicz wszedł po nich na górę, ale zamiast pięknej Roszpunki ujrzał złą czarownicę, która zawołała szyderczo:— Aha, przybyłeś po swą ukochaną, ale ptaszek nie śpiewa już, nie ma go w gniazdku, porwał go kot, który i tobie oczy wydrapie. Nigdy więcej nie ujrzysz Roszpunki.Królewicz popadł w taką rozpacz, że wyskoczył z wieży przez okno. Uszedł wprawdzie z życiem, ale spadł na ciernie, które wykłuły mu oczy. Błąkał się po lesie, żywiąc się jagodami i korzonkami i płacząc po stracie ukochanej.Po kilku latach takiego życia przybył pewnego razu do pustelni, w której żyła w smutku Roszpunka wraz ze swymi bliźniętami, chłopcem i dziewczynką, które powiła. Królewicz poznał jej głos, a gdy się zbliżył do niej i ona go poznała, padła mu na szyję i zapłakała. Dwie jej łzy zwilżyły jego oczy i królewicz odzyskał wzrok.Teraz powiódł królewicz Roszpunkę do swego państwa, gdzie przyjęto ich z radością i długie jeszcze lata żyli razem szczęśliwie.Wesprzyj bajkowy podcast na www.Patronite.pl/rodk

Autor: Jacob i Wilhelm Grimm Tytuł: Roszpunka Tłumaczenie: Marceli Tarnowski Czytał: Wojciech Strózik Żyli sobie mąż i żona, którzy przez długi czas daremnie pragnęli dziecka. Wreszcie żona powzięła nadzieję, że Pan Bóg spełni ich życzenie. W domku ich było na strychu maleńkie okienko, z którego widać było wspaniały ogród, pełen najpiękniejszych kwiatów i warzyw. Ale ogród otoczony był wysokim murem i nikt nie ważył się wejść doń, gdyż należał do złej czarownicy, która posiadała wielką moc i której wszyscy się bali. Pewnego dnia kobieta, patrząc na ogród przez okienko, ujrzała grządkę, na której rosła niezwykle bujna roszpunka — była tak świeża i zielona, że kobieta zapragnęła jej skosztować, i myśl ta nie odstępowała jej ani na chwilę. Wkrótce też zaczęła blednąc i chudnąć. Gdy to mąż spostrzegł, przeraził się i zapytał: — Czego ci brak, droga żono? — Ach — odparła kobieta — jeśli nie skosztuję roszpunki z ogrodu czarownicy, umrę z pewnością. Mąż, który bardzo kochał swą żonę, pomyślał sobie: „Nie mogę dopuścić do tego, aby żona moja umarła, muszę zdobyć dla niej roszpunkę za wszelką cenę!” Gdy wieczór zapadł, mąż przekradł się przez mur do ogrodu, narwał szybko roszpunki i zaniósł żonie. Kobieta przyrządziła sobie z niej sałatkę i zjadła ją natychmiast, ale pragnienie jej wzmogło się przez to jeszcze bardziej i nazajutrz znowu poczęła prosić męża, aby jej przyniósł roszpunki. Gdy zmierzch zapadł, mąż zakradł się do ogrodu, ale skoro tylko przekroczył mur, ujrzał z przerażeniem, że stoi przed nim czarownica. — Jak śmiałeś — zawołała gniewnie — wtargnąć do mego ogrodu i jak złodziej kraść mi roszpunkę? Nie ujdzie ci to bezkarnie! — Ach — odparł nieszczęsny człowiek — zmiłuj się nade mną, byłem do tego zmuszony: żona moja ujrzała twą roszpunkę przez okno i poczuła, że umrze, jeśli jej nie skosztuje. Czarownica wysłuchała go życzliwie, a wreszcie rzekła łagodniejszym tonem: — Jeśli jest tak, jak mówisz, pozwolę ci wziąć roszpunki, ile zechcesz, ale pod jednym warunkiem: oddasz mi dziecię, które powije twoja żona. Będzie mu u mnie dobrze, zatroszczę się o nie jak matka rodzona. Nieszczęsny człowiek w trwodze przyrzekł jej wszystko, a gdy dziecię przyszło na świat, czarownica zjawiła się natychmiast, dała dzieweczce imię Roszpunka i zabrała ją z sobą. Roszpunka wyrosła i była najpiękniejszym dzieckiem pod słońcem. Kiedy miała dwanaście lat, czarownica zamknęła ją w wysokiej wieży znajdującej się w głębi lasu. Do wieży tej nie było ani drzwi, ani schodów, miała ona tylko maleńkie okienko. Kiedy czarownica chciała się dostać do dziewczynki, stawała pod wieżą i wołała: Roszpunko, dziewczę moje, Spuśćże mi włosy swoje! Roszpunka miała długie, długie włosy, piękne, jak ze złota tkane. Na głos czarownicy splatała warkocze, przywiązywała je do ramy okiennej i spuszczała dwadzieścia łokci w dół, a czarownica wspinała się po nich jak po sznurze. Po kilku latach zdarzyło się, że syn króla przejeżdżał przez ten las i zbliżył się do wieży. Wtem usłyszał cudowny śpiew, przystanął więc i począł nadsłuchiwać. Była to Roszpunka, która umilała sobie śpiewem chwile samotności. Królewicz chciał się do niej dostać, ale nie mógł znaleźć drzwi do wieży. Ruszył więc do domu, ale śpiew słyszany w lesie tak go oczarował, że odtąd co dzień chodził do lasu słuchać pięknego głosu. Gdy tak pewnego razu stał za drzewem, ujrzał czarownicę, która zbliżyła się do wieży i zawołała: Roszpunko, dziewczę moje, Spuśćże mi włosy swoje! Roszpunka zaś spuściła włosy i czarownica wspięła się po nich do okienka. „Jeśli po tej drabinie wchodzi się do wieży — pomyślał królewicz — muszę i ja tego spróbować!” Nazajutrz, gdy zmierzch zapadł, stanął królewicz przed wieżą i zawołał: Roszpunko, dziewczę moje, Spuśćże mi włosy swoje! Wnet opadły włosy i królewicz wszedł po nich do wieży. Początkowo Roszpunka przeraziła się bardzo, gdy ujrzała obcego mężczyznę, ale królewicz przemówił do niej życzliwie, wyznając, iż śpiew jej tak wzruszył jego serce, że nie mógł znaleźć chwili spokoju. Na te słowa Roszpunka uspokoiła się, a gdy królewicz zapytał, czy chce go wziąć za męża, pomyślała: „U tego pięknego młodzieńca lepiej by mi było niż u starej czarownicy”. Zgodziła się więc na prośbę królewicza i złożyła swoją rączkę w jego dłoni, ale rzekła: — Chętnie poszłabym z tobą, ale nie wiem, jak się wydostać z wieży. Gdy przyjdziesz do mnie następnym razem, przynieś z sobą zwój nici jedwabnych; uplotę z nich drabinkę i zejdę po niej, a ty weźmiesz mnie na swego konia. Umówili się, że królewicz będzie do niej przybywał co wieczór, gdyż w dzień przychodziła czarownica. Czarownica długo nie domyślała się niczego, ale Roszpunka rzekła do niej pewnego razu: — Wytłumacz mi, babciu, dlaczego ciebie tak trudno jest wciągnąć na górę, a młody królewicz w mgnieniu oka już jest przy okienku. — Ach, ty bezbożna dziewczyno! — zawołała czarownica. — Co słyszę? Myślałam, że udało mi się odgrodzić cię od świata, a tyś mnie oszukała! W gniewie chwyciła piękne warkocze Roszpunki, owinęła je kilkakrotnie dokoła lewej ręki, prawą ujęła nożyce i raz, dwa, trzy, obcięła cudne włosy i rzuciła je na ziemię. A była tak okrutna, że przeniosła Roszpunkę do pustelni, gdzie musiała wieść życie pełne bólu i udręki. Tegoż dnia, gdy zmierzch zapadł, przywiązała czarownica do ramy okiennej obcięte warkocze, gdy zaś królewicz przybył i zawołał: — Roszpunko, dziewczę moje, Spuśćże mi włosy swoje! — spuściła złote włosy. Królewicz wszedł po nich na górę, ale zamiast pięknej Roszpunki ujrzał złą czarownicę, która zawołała szyderczo: — Aha, przybyłeś po swą ukochaną, ale ptaszek nie śpiewa już, nie ma go w gniazdku, porwał go kot, który i tobie oczy wydrapie. Nigdy więcej nie ujrzysz Roszpunki. Królewicz popadł w taką rozpacz, że wyskoczył z wieży przez okno. Uszedł wprawdzie z życiem, ale spadł na ciernie, które wykłuły mu oczy. Błąkał się po lesie, żywiąc się jagodami i korzonkami i płacząc po stracie ukochanej. Po kilku latach takiego życia przybył pewnego razu do pustelni, w której żyła w smutku Roszpunka wraz ze swymi bliźniętami, chłopcem i dziewczynką, które powiła. Królewicz poznał jej głos, a gdy się zbliżył do niej i ona go poznała, padła mu na szyję i zapłakała. Dwie jej łzy zwilżyły jego oczy i królewicz odzyskał wzrok. Teraz powiódł królewicz Roszpunkę do swego państwa, gdzie przyjęto ich z radością i długie jeszcze lata żyli razem szczęśliwie. Wesprzyj bajkowy podcast na <a href="http://www.Patronite.pl/rodk" rel="noopener nofollow" target="_blank">www.Patronite.pl/rodk</a>

BP #014 - Roszpunka

The best podcast episodes on romantic relationships. Episodes talk about the 5 love languages, intimacy, and the taboo topics of sexual desires and infidelity. This topic is a deep dive into the science and complexities that face us in our relationships with others. Add episodes you're interested into your queue below!

Best Episodes on Relationships & Love

The best podcast episodes on physical health. Episodes talk about your diet, sleep, exercise and all the things that people do to improve their physical health and live a healthier life. This topic is for everyone, with applications in all of our everyday lives. Add episodes you're interested into your queue below!